Deelnemers Zomer 2017
30 juni t/m 27 augustus
Pytsje Cuperus
(wolschilderijen)
“Ik ben opgegroeid in een klein dorpje aan de Fryske waddenkust. De Waddenkust en – zee zijn in mijn leven van grote betekenis geweest, deze omgeving bood mij rust en ik kon intens genieten van de kleuren, de geuren en de geluiden van het wad. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat ik mij grotendeels door het wad/de zee laat inspireren bij het maken van mijn wolschilderijen”. Het eerste wolschilderij werd tijdens de eerste expositie van Pytsje Cuperus als eerste verkocht. Het kostte haar moeite om afscheid van haar werk te nemen. “Maar tja, wie A zegt moet ook B. zeggen. Wel heb ik dit wolschilderij zelf naar de nieuwe eigenaar toegebracht, ik wilde zien waar het terecht kwam”. Zo begon de loopbaan van Pytsje Cuperus als kunstenaar. Pytje is autodidact en heeft workshops gevolgd om zich de techniek van het wolschilderen eigen te maken. “Ik schilder met gekleurde en gekaarde schapenwol, maak daarbij gebruik van de techniek droogvilten; vilten met een viltnaald. De rust die ik vond en nog steeds vind in de omgeving van de wadden, ervaar ik ook bij het wolschilderen, het is een vorm van mindfullness die maakt dat ik dichter bij mezelf kom en dit weerspiegelt zich in mijn schilderijen”. Pytsje Cuperus heeft eerder geëxposeerd in Moddergat, Dokkum, Goënga, Marum, in 2016 in het Waddencentrum Noordhoren en Galerie Ogygia op Schiermonnikoog. Naast deze expositie doet zij dit jaar mee met de VAKwerk expositie in Burgum.
Hélène Derkx
(mixed media)
Als docent beeldende vorming en kunstgeschiedenis heeft zij veel geëxperimenteerd met materialen en technieken, haar voorkeur gaat uit naar textiel: het zachte of het transparante, dun of dik, met of zonder structuur. Afgedankt textiel heeft een verleden, het is textiel met een verhaal. ”In textiel zie ik mogelijkheden om de stof te veranderen met borduursels, met zeefdrukken of om de stof te manipuleren met hitte. Textiel combineer ik met andere materialen, bijv. met teksten, met verf, foto’s of gevonden voorwerpen. Ik schets met naald en draad en vertel een nieuw verhaal”.
Haar inspiratie vind Hélène Derkx in de geschiedenis, de religie en de actualiteit. In 2012 heeft TV –Oost in een documentaire aandacht besteed aan haar werk en in 2013 is haar werk opgenomen in een internationaal uitgegeven textielboek. Hélène Derkx is lid van de landelijke kunstvereniging ’’Steekplus”.
Roel Derkx
(schilderijen)
Het werk van Roel Derkx wordt door veel mensen omschreven als zijnde ’verstilde’ landschappen. In de schilderijen ontbreken mens en dier, de kunstenaar wil geen verhaal vertellen maar hij wil de grootsheid van de natuur laten zien. Inspiratie vind Roel Derkx tijdens zijn wandelingen, hij maakt schetsen en legt het licht vast met de camera.In de rust van zijn atelier werkt hij deze schetsen uit waarbij hij de vrijheid neemt om sommige bomen of struiken dikker of dunner te maken of om ze gewoon weg te laten.De kunstenaar ‘tekent’ zijn landschappen met dunne penselen onder luide klanken van zijn favoriete operamuziek.
Loes van Dijk
(olieverf/mixed media)
Het werk van Loes van Dijk kenmerkt zich door warme kleuren, herhaling, ritme en details. Zowel in de traditionele stillevens als in de naar abstract neigende werken zorgen deze thema’s voor een herkenbare eenheid. De gebruikte technieken variëren van olieverf, een enkele keer acrylverf en mixed media, waarbij steeds weer naar mogelijkheden gezocht wordt om gedetailleerd te werken. De terugkerende vormen of onderwerpen zorgen voor het versterkende effect, waarnaar ze steeds op zoek is. Kleurgebruik is belangrijk in haar werk. Heel vaak kan alleen dat al voor inspiratie zorgen, waarbij “het schilderij zichzelf haast schildert”. Naast schilderen legt Loes van Dijk zich toe op grafiek, waarbij de lijn-ets en aquatint, in haar werk de meest voorkomende technieken zijn. Spreekt voor zich dat ook hier weer het minutieuze werken op klein formaat herkenbaar is.
Marja Hagenauw
(schilderijen)
Het atelier van Marja Hagenauw bevindt zich in de Biotoop, het voormalig Biologisch Centrum in Haren. In 2012 is zij afgestudeerd aan de Kunstacademie in Groningen. “In mijn schilderijen gebruik ik vaak fluoriserende kleuren en plattegronden. Vaak zijn er metrostelsels, gebouwen en technische installaties op te zien. Het zijn samengestelde beelden van ellenlange zwerftochten door steden. De laatste tijd verwerk ik er ook flarden van boeken, films en muziek in”, aldus Marja Hagenauw.
Joke Ket
(schilderijen/gem.technieken)
“Graag schilder ik over en in Friesland. Mijn liefde gaat vooral uit naar ‘t Wad met aan de horizon de eilanden. Het Wad biedt mij niet alleen de schoonheid van uitzichten maar ook mijn materie die ik verwerk in mijn schilderijen. Het zand, schelpen, strootjes, riet , enz. maar ook het slik en de modder. Je proeft het zout op je lippen, je staat met je voeten in het slik, je ligt op je rug in het zand. Het geeft mij het ultieme gevoel van vrijheid en mijn verbondenheid met Friesland”, aldus Joke Ket Een deel van de verkoop van het werk van Joke Ket gaat naar de Stichting Kalpitiya. (www.kalpitiya.nl)
www.schildereizen.com
Willeke Klaassen
(recycling kunst)
“Ik heb me altijd al voor textiel als medium geïnteresseerd. Van borduren, haken en breien, geleerd van mijn moeder, tot de opleiding Bachelor in “embroidered textiles” in Londen en de opleiding tot docent Beeldende kunst en Vormgeving, die ik dit seizoen heb afgerond. Textiel, draad, zijde, wol en gevonden objecten zijn mijn ideale materialen. Hiermee vorm ik een wereld van mogelijkheden die ik graag aan anderen laat zien. Ik onderzoek ruimte en vorm en kijk wat het materiaal kan betekenen in mijn werk. Daarbij maak ik graag een verbinding met wat ik om me heen zie, wandelend in het bos bijvoorbeeld; een verlenging van iets dat er altijd al was, een ander, onopgemerkt leven op dezelfde plek in de natuur; in een tijd die geweest is, of misschien een andere plek. Wellicht ook een begin, een belofte van leven en tegelijk ook naar de vergankelijkheid van deze belofte. Zomaar weer voorbij gegaan, slechts een echo, onzichtbaar als je niet kijkt of niet ziet”, aldus Willeke Klaassen.
Bert Klaver
(recycling kunst)
Bert Klaver is actief in de kunstwereld sinds 2008. Opgeleid als teken- en handenarbeid leraar in de jaren 60; na deze opleiding koos hij voor een werkzaam leven in het onderwijs. Na zijn pensionering is Bert Klaver beeldend bezig gegaan door het maken van o.a. objecten. Hiervoor gebruikt hij restmateriaal uit o.a. de industrie: lood/zink/koper. Ook gebruikt Bert Klaver materiaal uit de natuur o.a. steen en verbrand hout. Dikwijls werkt hij vanuit een thema. Zijn werk kun je goed plaatsen in een kamer of kantoor omdat het een bescheiden formaat heeft. Bert Klaver heeft o.a. geëxposeerd bij Philips in Drachten en in Filipsstad in Zweden.
Floor van der Leun
(beelden)
Floor van der Leun werkt vaak seriematig, een fascinatie die verder uitgewerkt moet worden. Zij werkt bij voorkeur met iepenhout, het is een sterke houtsoort en de iep is een boom die thuis hoort in het Hollandse landschap en erg geschikt voor het maken van haar beelden. ‘Mijn imperfectie laten zien en met flair dragen én aanvaarden: dat is voor mij een hele klus’, aldus Floor van der Leun.
Birgit Los
(sieraden)
Birgit Los is edelsmid en werkt vanuit haar atelier in Heerenveen. In 1980 heeft zij de edelsmid vakschool in Schoonhoven afgerond. “Ik werk voornamelijk met zilver, maar ook met goud en andere materialen zoals glasparels, zijde, rubber en etnische kralen. Mijn inspiratiebron kan van alles zijn: natuur, architectuur, lijnen en vormen. Ik begin altijd met een zilveren plaatje waaruit ik gedetailleerde vormen zaag, hoe fijner, hoe leuker! “, aldus Birgit. Door het material vervolgens te vijlen, buigen en te smeden ontstaat het sieraad. Al het werk van Bigit is handgemaakt en daardoor uniek en geen enkel sieraad wordt gegoten. Naast haar eigen ontwerpen werkt Birgit Los ook graag in opdracht.
Leo Maarleveld
(keramiek)
Leo Maarleveld uit Ureterp heeft vanaf 1989 tot aan nu, zich laten scholen én inspireren door een groot aantal keramisten waaronder Gerard van Dam, Maaike Klein, Joop Cromvoets en Nirdosh van Heesbeen. In het glazuren liet hij zich scholen door Jan Muller. Leo geeft kursussen Handvormen Keramiek en workshops raku. Een van zijn passies is een keramiek project in Costa Rica. Leo Maarleveld heeft o.a. geëxposeerd bij Galerie Pein 7 (Amsterdam), Galerie Hanne Mein (Wolvega) en Galerie Losser (Losser). Hij is bovendien een van de vaste deelnemers aan de Opsterlandse Kunst Route.
Annie Meijer
(sieraden)
Na haar opleiding Textiele Werkvormen (akte K en U) en Tekenen (akte I), is Annie Meijer gaan beeldhouwen en edelsmeden. “De kennis en vaardigheden heb ik mij eigen gemaakt via cursussen en workshops bij verschillende kunstenaars. Mijn beelden maak ik naar model of vrij. Ik maak mijn beelden in aluminiumcement, gips, brons of steen”. In de sieraden van Annie Meijer gebruikt zij bepaalde thema’s of geometrische vormen. Het basismateriaal is zilver, wat zij combineert met andere materialen. Haar sieraden zijn uniek en naar eigen ontwerp gemaakt. Exposities waar Annie Meijer aan deel heeft genomen zijn o.a. Kunst aan de Vaart in Assen, de Kunstroute Lonneker (Enschede) en de expositie De Gulden Snede in Roden.
Paul Mentink
(fotografie)
“In 1981 ben ik begonnen met zwart-wit fotografie, waarbij ik zelf de negatieven heb ontwikkeld en de foto’s heb afgedrukt. Kort daarna ben ik overgestapt op kleurendia’s. In eerste instantie fotografeerde ik alleen tijdens vakanties en excursies, vanaf 1997 ben ik trouwreportages en fotoreportages bij sport- en culturele evenementen gaan doen. Mijn fotografie bestaat uit verschillende onderwerpen, soms abstract, soms figuratief. Ik concentreer mezelf voornamelijk op organische materialen zoals planten en hout, maar ook stenen of roestige metalen objecten. Bij het latere fotowerk ook details van andere materialen of objecten, zoals bijvoorbeeld auto’s. In bepaalde situaties probeer ik mensen op een of andere manier in beeld te brengen. Naast het detail let ik daarbij ook op regelmatige patronen en op een goede kleurverdeling”, getekend Paul Mentink.
Corrie Schier
(glasfusing/schilderijen)
Corrie Schrier is geboren op het voormalig eiland Wieringen in de kop van Noord-Holland. Zij is autodidact beeldend kunstenaar. Begin jaren 2000 heeft zij met verschillende materialen gewerkt onder begeleiding van diverse kunstenaars. De laatste jaren heeft zij ook de techniek van glasfusing zich eigen gemaakt. Naast het schilderen heeft zij zich toegelegd op het vervaardigen van beelden. Aanvankelijk ter verdieping van haar schildertechniek, maar inmiddels is zij gegrepen door de driedimensionale mogelijkheden die deze kunstvorm haar biedt. Haar favoriete materiaal is de chamotteklei die ook nauw verband houdt met de aardsheid van haar onderwerp. Een aantal van haar beelden is in brons gegoten. Tijdens vele reizen door het overweldigende continent Afrika, ‘de bakermat van de mens’, ontstond een grote bewondering voor de verschillende daar levende bevolkingsgroepen. Een bewondering die resulteert in een eigen thematiek. Zo kenmerken de beelden van Corrie zich door de specifieke gelaatstrekken van onder andere de Himba’s, Xhosa’s, Koikoi’s en Herero’s. Daarbij gaat haar aandacht vooral uit naar de Afrikaanse vrouw. De kleurrijke maar bovenal sterke en wilskrachtige Afrikaanse vrouwen die Corrie onophoudelijk inspireren, wil zij de prominente plaats geven die ze volgens haar verdienen. Haar beeldend werk als eerbetoon aan de vrouwen en moeders die met niet aflatende moed de kracht uit zichzelf weten te halen. Corrie Schrier geniet van het creatieve proces en heeft meer ideeën dan ze in een lang leven kan realiseren. Geïnspireerd en met veel plezier geeft ze haar kunstenaarschap verder vorm.
Max de Winter
(schilderijen)
Laat Max de Winter in veel gevallen nog mensen in zijn werk toe, langzaam verschuift zijn aandacht naar de leegte van het landschap, een leegte die hij vult met mysterieuze lichte en donkere partijen, echter wel zodanig dat het geschilderde landschap voor de toeschouwer langzaam toegankelijk wordt, zich tenslotte aan hem overgeeft, hem deelgenoot maakt en hij de zwerftocht naar een onbekende verte kan beginnen. Een obsederende, intrigerende bezigheid. “Ik ben op zoek naar nieuwe vormen, een ander palet om daarmee wat je te zeggen hebt zo precies en helder mogelijk tot uitdrukking te brengen. Kunst maken is hard werken. Je hebt je uitgangspunt en een doel, waar je naar toe werkt. Mijn doel is het werken naar absolute voorstellingsloosheid. Je ziet in mijn schilderijen wat je erin moet zien. De kijker zoekt zijn weg. Het lijkt allemaal eenvoudig van kleur, maar er zitten vaak 3 of 4 voorstellingen onder, wat de doorleefdheid ten goede komt. Daardoor blijft het spannend. Ook voor mij”.
