Deelnemers Zomer Expositie ‘lijnen’
8 juli t/m 28 augustus 2016
Ad van Bergen
(beelden)
Ad van Bergen zoekt in haar werk naar betekenissen van verschillende emoties en gebeurtenissen. Relaties tussen mensen en vooral hun invloed op de individuele persoon zijn thema in haar beelden. Ook menselijke details en natuurlijke elementen zoals water en lucht inspireren haar. Op verschillende wijze (beelden, gedichten en schilderingen) en met diverse materialen, o.a. steen, hout en brons, komt haar werk tot stand.
Willien Beuk
(objecten)
Willien Beuk woont in Jorwert en tot enkele jaren geleden werkte zij in het welzijnswerk en de gezondheidszorg. De afgelopen 10 jaar volgde Willien Beuk allerlei cursussen en workshops op creatief gebied, zoals: werken met papier, vilten, beeldhouwen en keramiek. “Ik maak vooral 3 D objecten met diverse materialen en het laatste jaar ook enkele acryl schilderijen, zoals Dag en Nacht, hier op de expositie te zien, gemaakt op een webbing van een kistverpakking. Vanaf 2011 doe ik ook mee aan diverse kunstroutes: bijv. de jaarlijkse Kunstroute Littenseradiel, een expositie in Groninger kerken, aan Paradepaadje en aan de kunstroute in Beetsterzwaag”. Deze zomer exposeert Willien Beuk voor het eerst bij Kunstwerk! in de Stellingen.
www.atelier-maliebaan.jouwweb.nl
Lucius
(schilderijen/objecten)
Lucius onderzoekt. “Mijn werk gaat over het spanningsveld tussen gevoel en verstand en de wijze waarop dit schilderkunstig is te verbeelden. Ik streef ernaar om beide kanten van de menselijke psyche binnen mijn composities tot een harmonisch evenwicht te brengen: het één mag niet ten koste gaan van het ander en blijft zichzelf binnen het geheel (Yin – Yang)”. In het strakke neo-plasticisme van Piet Mondriaan vond Lucius de schilderkunstige verbeelding van het verstandelijke. Voor de verbeelding van de gevoelskant vond hij aanknopingspunten in de geschilderde dreamings van de Australische Aboriginals. Door beide extremen in elkaar te schuiven was Lucius in staat een beeldtaal te ontwikkelen, die hij met elke nieuwe compositie op zijn schilderkunstige en esthetische werking en zeggingskracht verder onderzoekt. Dit onderzoek heeft zich met de jaren in velerlei richtingen uitgebreid. “De vlakken binnen de strakke lijncomposities – en ook wel op de lijnen zelf – geven mij ruimte om te experimenteren met diverse technieken en thema’s. Zo kan een compositie puur abstract zijn, maar de abstractie kan ook nauw verbonden zijn met het figuratieve”. De schilderkunst van Lucius kenmerkt zich door helderheid, concentratie en subtiliteit. In hoeverre zij daarbij tevens vernieuwend is, mag de kijker zelf beoordelen.
Ans van Genderen
(schilderijen)
“De eerste keer dat ik studeerde aan een Kunstacademie was aan het eind van de 60-ger jaren. Het was op de AKI in Enschede. Ik had gekozen voor de toegepaste kunst: de opleiding grafische vormgeving. Van de kunst verwachtte ik een te onzekere financiële toekomst. Ik heb met veel plezier gewerkt, maar het ging wringen. Uiteindelijk ontwierp ik niets meer zelf, maar liet het anderen doen. Mijn creativiteit raakte in de verdrukking”. Grafische vormgeving staat midden in de maatschappij en nooit los van wat er in de kunstwereld gebeurt, dus die bleef Ans van Genderen nauwlettend volgen. Toen zij in 2002 alsnog voor de autonome richting kon kiezen is zij naar Minerva in Groningen gegaan: 5 jaar om alle bagage van vormgeving opzij te zetten en zich te concentreren op het vinden van een eigen weg in de kunst. Daar kwam haar betrokkenheid boven bij het milieu. Een deltagebied is voor een schilder prachtig om in te wonen. Rivieren stromen naar zee en wad. De spiegeling van water doet de lucht oplichten. Helder en fris lijkt hier alles. “De liefde voor dit gebied beïnvloedt mijn denken en werk. Voor water en lucht bestaan echter geen grenzen. Wij hebben weinig grip op wat naar zee stroomt en over ons heen waait. De mens bevuilt zijn eigen nest”. Vanuit het besef van die kwetsbare schoonheid ontstaat veel van het werk van Ans van Genderen. Niet door de gevolgen weer te geven, maar de verwarrende rol van de mens temidden daarvan. In 2007 studeert Ans van Genderen af, samen met een aantal jaargenoten waarmee zij een kunstenaarscollectief begint. Zie www.artcetera.nl
www.ansvangenderen.nl www.artcetera.nl
Janneke Hogerheijde
(draadtekeningen)
Janneke Hogerheijde woont en werkt in Dwingeloo. Zij tekent met draad, abstract, neigend naar figuratieve elementen. Imperfecte lijnen die hun weg zoeken op verschillende materialen. Janneke’s werk vertelt subtiel, speels het verhaal van dat moment. Haar draadtekeningen hebben zowel een poëtische als een industriële uitstraling. In 2014 is Janneke Hogerheijde afgestudeerd aan Academie de Werker te Groningen; zij exposeert regelmatig in verschillende galeries in Nederland. Tot 3 augustus 2016 hangt er ook werk van haar in de Langstraat van het UMCG te Groningen.
Remco Klop
(schilderijen)
Remco Klop (1962) is geboren in Den Haag. Op zijn 18-de verhuisde hij naar Groningen, waar hij een opleiding volgde aan de Kunstacademie (ABK Minerva), de opleiding tekenen en schilderen. Naast schilderen, is Remco Klop toneel gaan regisseren, ook hiervoor heeft hij een opleiding gevolgd. Sinds 2011 woont en werkt hij in Leeuwarden. “In mijn atelier schilder ik dagelijks, daarnaast schrijf ik toneelstukken en regisseer in de provincie”, aldus Remco Klop. “Mijn schilderwerk is kleurrijk en vaak met een groot gebaar gemaakt. Niet realistisch, maar ook niet geheel abstract. Terugkerende thema ’s zijn landschappen en mensen. De werken zijn de laatste jaren vooral in acryl geschilderd, omdat ik hierdoor snel kan werken en waardoor mijn schilderijen aan kracht blijken te winnen. Voor deze expositie Lijnen, heb ik vijf werken gekozen, waarin een zekere schetsmatigheid te zien is (lijnen) naast grote kleurvlakken. Herkenbaar zijn de menselijke vormen ”.
Annie Lighthart
(schilderijen)
Anny Ligthart werd geboren in 1955 op de ‘’Haule’’. Vanaf haar elfde jaar woonde zij in de Noordoost-polder maar keerde samen met haar man in 2001 terug naar Friesland waar zij met veel plezier in Oosterwolde woont. Tekenen heeft zij haar hele leven gedaan. Elk stukje papier was geschikt, al was het een randje van de krant. Rond 1986 is zij voorzichtig begonnen met schilderen. Met vallen en opstaan bekwaamde zij zich in perspectief, compositie, vormen en het mengen van kleuren. Na de verhuizing naar Oosterwolde kreeg ze de luxe van een eigen werkplek en voldoende tijd om zich volledig op het schilderen te richten. Er werden dagelijks uren achter de ezel doorgebracht en de onhandige streken van de beginneling werden gaandeweg steeds verfijnder. Anny werkt graag en veel op locatie en het Stellingwerver landschap in al zijn schoonheid en variatie biedt haar een rijkdom aan inspiratie. Het seizoen en de sfeer van de dag zijn bepalend voor het eindresultaat. Het meest bekend in de regio is zij wel van het schilderen ergens langs de Linde, waar zij als het weer het toelaat vaak te vinden is. Hoewel het schilderen van landschappen haar specialiteit genoemd mag worden houdt zij zich in de wintermaanden ook bezig met andere onderwerpen, want dan is zij te vinden in haar werkruimte thuis.
Els van der Linden
(beelden)
Els van der Linden is geboren en opgegroeid in Amersfoort. Toen de kinderen de deur uit gingen, kwam er tijd voor een uitdaging waar Els haar energie in kwijt kon. Beeldhouwen kwam op haar pad en zij beoefent dit nog steeds met veel plezier. “In het begin heb ik alleen gevijld en geslepen. Daarmee kwam de aaibaarheid in mijn beelden. Mijn neiging om beelden aan te raken, kon ik nu op mijn eigen werk botvieren. Ik werk zowel figuratief als abstract”. Na een basiscursus van twee jaar is Els van der Linden bij andere beeldhouwers haar licht gaan opsteken, onder anderen bij Kees Verwey en Jolande Spaink. “Bij iedere docent leer je weer wat anders”, aldus Els. Sinds 2000 exposeert zij samen met haar ‘hakmaatje’, eerst in Amersfoort en sinds 2008 tijdens de kunstroute in Hoevelaken. “Dan exposeren wij tijdens het laatste weekend van september in mijn tuin. Die is dan een van de ongeveer 50 locaties waar bezoekers uit de hele regio op af komen. Het hele dorp gonst dan!”. Gezien het thema van de tentoonstelling bij Kunstwerk! in de Stellingen, heeft Els van der Linden alleen enkele abstracte beelden geselecteerd.
Trijnie Mohlmann
(glasobjecten)
Trijnie Mohlmann, glasgieter en schilder, heeft haar studio in de “Biotoop” in Haren, voorheen het biologisch centrum van de Rijksuniversiteit van Groningen. Trijnie studeerde in 1992 af aan de AKI, de Academie voor Beeldende Kunst te Enschede in de richting vrije schilderkunst en grafiek. Sinds 1998 giet zij ook massieve glasbeelden d.m.v. de heetglas techniek Sandcasting. Tijdens deze expositie laat Trijnie Mohlmann alleen glasbeelden zien. De massieve glasbeelden worden direct gegoten in zand. Doordat het vloeibare glas (1230 graden Celcius) in de zandmal wordt gegoten, krijgen de objecten een ruwe huid, wat zo kenmerkend is voor dit robuuste glas. Het dualistische karakter van het materiaal is wat Trijnie Mohlmann boeit. Paradoxale eigenschappen (vloeibaar of gestold, transparantie of ondoordringbaarheid, warm of koud) zorgen er voor, dat zij nooit op het glas uitgekeken raakt. “De beeldtaal die wordt gebruikt komt voort uit mijn fascinatie voor de natuur, afdrukken van fossielen, schelpen en menselijke figuratie zijn onderwerpen die ik graag in mijn glaswerken laat zien”. Trijnie Mohlmann exposeert regelmatig in Nederland, België en Duitsland.
(erven) Vincent Peters
(schilderijen)
Vincent Peters werd in 1932 geboren in Dordrecht, stad aan de grote rivieren. De sfeer van water en lucht met heldere kleuren vond hij in 1984 terug in Friesland, in Het Bildt waar hij in 2014 overleed. Daartussen ligt een leven gewijd aan de kunst. De oorlog markeert voor hem als 13-jarige, een periode van overleven en weinig scholing. Het gezin verhuist naar Den Haag en hij moet bijdragen aan het gezinsinkomen. Door zijn talent krijgt hij werk als etaleur en volgt hij lessen bij een particuliere tekenschool. In 1949 is hij 17 en wordt toegelaten tot de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten, de avondopleiding, want het werk moet doorgaan. Destijds bevatte deze opleiding zowel autonome als toegepaste kunst. Hij gaat tegelijkertijd werken als zelfstandig grafisch- en standontwerper. In 1970 gaat hij in loondienst bij de Staatsdrukkerij en het Uitgeverijbedrijf, als ontwerper van drukwerk en tentoonstellingen en als bedrijfsadviseur kunst voor het in- en exterieur. Al die tijd blijven autonoom tekenen en schilderen zijn grote liefde. Als het kan is hij onderweg met een schetsboek. Tekenen wat hem treft en om de herinnering vast te houden. Een schip dat onder de Erasmusbrug door vaart, een boom in Frankrijk die gebukt gaat onder de last der jaren, een kerkje in Friesland op een terp, een baai in Ierland of een lezende vrouw in een rustig hoekje. En dan in het atelier de herinneringen dichter bij halen, ze verwerken in schilderijen. Kachel aan, koffie in de kan en even alles om zich heen vergeten… Vincent werkt.
Vanaf 1984 kan dat full-time, dan verhuist hij naar Sint-Annaparochie in Het Bildt. Van een kunstenaar die ooit tegen het fauvisme aanschoof, krijgt zijn werk hier tot zijn eigen verrassing verwantschap met dat van de Noordelijke schilders van de Ploeg en het Duitse expressionisme. Dat is onverwacht, maar verklaarbaar. De bron is voor allen het water, de lucht en de heldere kleuren.
Trinette Scheper
(schilderijen)
Trinette Scheper is opgeleid aan de Koninklijke Academie voor Beeldend Kunsten in Den Haag. Zij werkt reeds geruime tijd in Dwingeloo en maakt schilderijen en tekeningen. In de Zomer Expositie van KWIDS exposeert zij schilderijen die transparante vormen, opgebouwd uit strakke lijnen, laten zien. De werken zijn laag-over-laag ontstaan en geven een doorkijkje naar dat wat zich “onderhuids” afspeelt. Trinette zoekt met olieverf en diverse andere materialen naar een verbeelding van de kracht van kwetsbaarheid. Het resultaat is ingetogen abstract werk. Zij exposeerde eerder bij: Pulchri Studio Den Haag, Huntenkunst Doetinchem, Biënnale Florence, Waterschapshuis Coevorden, Open Stal Oldeberkoop 2016 e.a.; haar werk is aangekocht door diverse instellingen en particulieren.
Joke Schepers
(schilderijen)
Joke Schepers (1956) volgde de Academie Minerva in Groningen, in de vrije richting schilderen en zeefdruk. Zij woont en werkt in Groningen. Werk van haar is aangekocht door diverse bedrijven, gemeentelijke kunstuitlenen en particulieren. In haar schilderijen, een combinatie van acrylverf, Japans papier en zand, toont Joke Schepers gevoel voor kleur en materiaal. Zij roept poëtische beelden op. “De net niet tastbare en zichtbare wereld vormt voor mij een belangrijk uitgangspunt”. aldus Joke Schepers. Deze wereld roept zij al werkende op, spontane invallen toelatend om uiteindelijk bij de thema’s te komen die haar boeien. Composities die tussen figuratie en nonfiguratie zweven, mystificaties waarbij vage contouren slechts vluchtige figuren aanduiden, ook spelen symbolen een rol. Opvallend is de gelaagde manier van schilderen en het harmonisch kleurgebruik.
Jan Schortinghuis
(aquarellen)
Jan Schortinghuis is pas op middelbare leeftijd begonnen met schilderen. Zoals zo vaak voorkomt, is werk en de daarmee gepaard gaande drukte, een belemmering om aan de drang te voldoen om te gaan schilderen. Jan is begonnen met aquarelschilderen en daar nooit meer mee opgehouden. De aquarel heeft voor hem iets magisch. “Bijna gestuurde chaos. Het water en de verf gaan hun gang en de schilder geeft daaraan sturing. Kortom een fascinerend proces. Dit is goed te zien in de schilderijen “Zeilboten” en “Wedstrijd”. Hier lijkt het water het te gaan winnen van de schilder, maar dan komt er toch nog een herkenbare voorstelling tevoorschijn”, aldus Jan. Voordat Jan Schortinghuis zover was om dergelijke schilderijen te maken, zijn er vele jaren verstreken. Begonnen begin jaren ’80 en via vele docenten o.a: Mimi Sistermans, Trijntje Muys, Joke Plomp en cursussen van Gerard de Weerd, Herman van Hoogdalem, Rene Jansen en vele anderen.
Ingeborg Sturre
(sieraden)
Uit vuur ontstaan/vloeibaar/kostbaar/je eigen herinnering/een eigen idee/een verhaal/in een sieraad gevat… Dit is de richting die Ingeborg Sturre wil geven aan het ontwerpen van objecten en sieraden. Naast het werken in opdracht werkt zij aan een collectie met een geheel eigen gezicht. “Het vuur is hierbij de energiebron; het vuur dat een sieraad doet ontstaan en het vuur dat voor mij de passie voor het vak uitbeeldt. Mijn stijl is niet te vatten in een bepaalde richting. Mijn natuurlijke tot hele strakke vormgeving geeft de gelegenheid heel diverse composities te maken. Vooral het verschil in structuren binnen 1 werk geeft vaak verrassende en eigenwijze sieraden wat mij erg aanspreekt”, zegt Ingeborg. Ingeborg Sturre geeft diverse workshops met o.a. zilverklei via de VUSO en in haar eigen atelier. Voor een impressie van haar werk kunt u kijken op
Marijke Traast
(keramiek/glas)
Sinds haar vroege jeugd is Marijke Traast met kunst in aanraking gebracht. Hieruit voortkomend koos zij voor de AKI te Enschede, richting binnenhuisarchitectuur. In een latere periode vulde zij die aan met een studie cultuurgeschiedenis aan de Hogeschool Windesheim in Zwolle. Een vervolg hierop was weer een studie 1ste graads Tekenen aan de HKU te Utrecht. Het weven leerde Marijke Traast in Zwitserland bij de Heimatschule en later deed zij de docentenopleiding in Veenendaal. “De technische kennis voor het hanteren van de technieken waarin ik werk, heb ik via gerichte bijscholingscursussen verworven”. aldus Marijke. Naast het ontwikkelen van een beroepspraktijk is zij werkzaam geweest als binnenhuisarchitect en heeft lesgegeven aan creatieve centra en in het basisonderwijs als vakleerkracht. Daarnaast gaf zij thuis aan volwassenen lessen in weven en plantaardig verven.
Jannie Visscher
(mixed media)
Jarenlang gaf Jannie Visscher les in textiele werkvormen. Na haar pensionering kreeg zij alle tijd om hier creatief mee verder te gaan. Het werk van Jannie Visscher wordt gekenmerkt door een cross-over van textiel- en papiertechnieken, waarbij zij abstracte en autobiografische elementen aan elkaar verbindt. Het gaat in het werk om evenwicht in compositie en om een verantwoord en subtiel kleurgebruik, niet om een exacte voorstelling. Het werk van Jannie kent een grote variatie aan vorman waaronder boeken, panelen, viltwerk en sjaals. In de panelen maakt zij gebruik van de collagetechniek in combinatie met tekst, soms leesbaar, vaak bewust onleesbaar. Als basis voor boeken gebruikt Jannie Visscher geschept papier, zijdepapier of katoen. Allerlei technieken komen aan bod: handborduren, machinaal borduren, druk- en stempeltechnieken, schrift en applicatie. Dit leidt tot composities, waarbij netheid niet de leidraad is. Integendeel, rafels en draden horen erbij. Het viltwerk bestaat hoofdzakelijk uit omslagdoeken van wol in combinatie met chiffon-en pongézijde. Regelmatig is het werk van Jannie Visscher te bezichtigen in groepsexposities o.a. van Steek Plus. In 2011 had zij een solo-expositie in de Hoofdhof in Berkum. Ook was in 2014 een overzichtstentoonstelling te zien bij het Textielinstituut Hawar in Oldeberkoop. Prijzen die Jannie Visscher ontving: in 2008 voor haar boek Paspoort bij Textiel Plus en in 2010 voor het boek Oude Muren tijdens het Textielfestival in Leiden.
