Deelnemers Jubileum Expositie 2016
22 april t/m 5 juni
Hassan Aboud
(schilderijen)
Hassan Aboud Ali werd in Irak geboren. Hij studeerde af aan de Hogeschool voor Kunsten in Bagdad waar hij in 1980 lesgaf aan de Grafische afdeling. In zijn schilderijen staat de innerlijke dialoog tussen hem en zijn omgeving central. Het is een reactie op de indrukken, de beelden die hij heeft van zichzelf en de wereld om hem heen. Deze wereld is voor hem in te delen in scenes, die gekoppeld zijn aan bepaalde melodieën. Felle kleuraccenten en symbolische tekens zijn half verscholen onder het oppervlak. Steeds komen ze tussen de grote duistere vlakken door, alsof ze te sterk zijn zich te laten wegstoppen. Wanneer je afstand neemt van het werk, dan valt alles ineens samen. Hassan Aboud heeft gevoel voor de dramatische effecten van licht en donker. Hiermee schept hij in de beelden een sterke suggestie van diepte. De koele grijzen veranderen op afstand in helder oplichtende ruimtes in een donkere wereld. De details zijn dan niet meer als losse elementen te onderscheiden, maar bepalen op subtiele wijze de sfeer van het totaalbeeld. Ze vervagen de grenzen tussen de vlakken en brengen met hun grilligheid de composities in beweging. De kijker wordt steeds weer getrokken door de geheimzinnigheid van de voorstelling. Het werk van Hassan Aboud Ali is op vele plaatsen in de wereld tentoongesteld. Met zijn grafiek heeft hij meerdere prijzen gewonnen.
Josee Algra
(foto’s)
Josee Algra is kunstfotografe en schrijfster. Zij volgde de 4-jarige opleiding aan de schrijversvakschool ‘t Colofon te Amsterdam en debuteerde in 2000 met een jeugdboek (Zoenziekte, uitg. Gottmer). Josee geeft cursussen en workshops in diverse vormen van schrijven. Gedichten van haar worden regelmatig tentoongesteld bij beeldend werk zoals bij werken van de kunstenaar Nico Kamberg, met wie Josee ook andere co-producties maakt in 3D. In de foto’s bij deze expositie ontbreekt de mens, maar in sommige series zijn wel sporen van zijn aanwezigheid te vinden.
www.jo-seeart.nl
Joke Blauw
(weefwerken)
De beeldende weefwerken van Joke Blauw ontstaan vanuit de behoefte vormen, kleuren en materialen met elkaar te verbinden. “Ik hou van het fysieke ambacht van het weven, een prettige worsteling met draden, materialen en kleuren. Mijn werk gaat niet over de wereldproblemen, maar ik blijf dicht bij mezelf, de mensen en de natuur om me heen”. zegt Joke. Door te weven, in feite een abstracte wereld van draden en structuren die een eigen taal spreken kan zij dit het dichtst benaderen. Het resultaat en/of de materialen nodigen uit tot voelen en aanraken (in gedachten) en laten de tijd even stilstaan.
http://beeldendwevenjohanna.blogspot.nl
Jan de Boer
(schilderijen)
Het hele leven van Jan de Boer staat in het teken van tekenen en schilderen. In 2009 is hij de opleiding aan de Klassieke Academie in Groningen gaan volgen. “Mijn onderwerpkeuze is heel divers, maar ik heb wel een voorkeur voor model en portret”. Jan de Boer schildert tevens in opdracht en geef schilderles.
www.schilderkunst-jandeboer.nl
Marijke Booij
(draadconstructies)
Marijke Booij woont en werkt in Blesdijke in Friesland. Haar opleiding heeft zij gedaan aan de A.K.I. te Enschede in vrij schilderen en monumentale technieken.De afwisseling van het werken met verschillende materialen zoals b.v. aquarel, acryl, eitempera en inkt werkt voor Marijke Booij inspirerend. Een enkele keer maakt zij een uitstapje naar ruimtelijke ontwerpen, zoals de op deze expositie getoonde draadconstructies. Vroeger heeft Marijke Booij veel gewerkt met textiel, maar zij is op een gegeven moment toch weer gaan schilderen en tekenen. “Ik ben een tijd bezig geweest met Oost Indische inkt op verschillende soorten papier te tekenen en schilderen waardoor de uitwerking telkens weer anders is. Ook de diverse materialen die ik gebruikte zoals rietpen, kroontjespen, satéstokjes en penselen zijn dan belangrijk voor het eindresultaat”. In de aquarellen, die daar aan ten grondslag liggen, gebruikte ik deze speciale inkt, waardoor ik meer kleur en zwaarte aan kon brengen om zo meer accenten te krijgen”. Momenteel is Marijke Booij het werk wat zij de afgelopen tijd in Spanje maakte, aan het inventariseren en ook daar komen weer veel nieuwe ideeën uit voort.
Mia Bos
(pastels)
Mia Bos (1935) komt oorspronkelijk uit Limburg, maar is op 5 jarige leeftijd verhuisd naar Amsterdam. In haar leefomgeving waren altijd kunstenaars, waar zij veel van geleerd heeft. Zelf was zij ook creatief aangelegd en heeft bijvoorbeeld een 3 jarige opleiding weven in Gent gevolgd. Hier heeft Mia Bos veel driedimensionaal gewerkt, wat overging in werken met afvalmaterialen. Geëxposeerd heeft zij in Amersfoort, Deventer, Bergen en in Frankrijk. Na cursussen compositie en kleur, is Mia met beeldhouwen begonnen maar “mijn hart heb ik echt verpand aan schilderen en tekenen. Hier kan ik al mijn gedachten en fantasieën in kwijt”. In deze tentoonstelling toont Mia Bos werk in oliepastel.
Hannie Bushoff
(stokkenvogels)
Van kinds af aan is Hannie Bushoff een buitenkind. Zij was acht, toen zij haar natuurclubje oprichtte, om wekelijks mee de bossen in te trekken. Hannie groeide op in een omgeving waar de natuur heel vanzelfsprekend om haar heen was. Wat zij daar allemaal vond, vormde een rijke bron waar zij volop uit putte bij het spelen en dingen maken. Veel later, tijdens haar opleiding Creatieve Therapie Tuin (1989), opende haar oog zich voor een andere rijkdom der natuur: een enorme variatie aan vormen. Dat inspireerde haar mede tot haar bijzondere eigen vormgeving.”In mijn ontdekkingstocht ben ik steeds meer gaan weglaten, ik wil doordringen tot wat voor mij de essentie is. In mijn werk zoek ik antwoorden op vragen als: wat vraagt de vorm, zoals die zich aandient van mij en wat voeg ik toe om deze maximaal te laten spreken?” Op strandwandelingen valt Hannie’s oog op stokken, afgesleten, uitgebeten, en afgerond door zon, zout en wind. In de bossen ziet zij zijtakken van oude eiken, verhard door de jaren, afgesleten en verweerd door weer en wind. Stokken en takken: vogels in wording. “Steeds opnieuw word ik uitgedaagd dit dode hout tot leven te wekken. Vogels, hun variatie in houding, beweging, vorm en kleur is eindeloos, ik krijg er nooit genoeg van. Geen stok gelijk, maakt elke vogel zeldzaam in zijn soort, én maakt dat die bron nooit uitgeput raakt. Vogels, ook wel “hemelse boodschappers” genoemd, zitten van oudsher vol symboliek en mysteries”. Hannie Bushoff is autodidact en werkt vanuit haar atelier aan huis. Sinds 2006 exposeert Hannie in galerieën en andere minder gangbare plekken (o.a. restaurants; boekhandels).
Hilly Hoitema
(beelden)
Hilly Hoitema vindt haar inspiratiebron in de menselijke vormen. In haar beelden is innerlijke verstilling. De beelden kennen een verhaal waarbij het niet zichtbare aanwezig is. Er is een streven naar een autonoom beeld, een beeld zonder voorgeschreven context: een beeld binnen de eigen referentiekaders. In haar atelier werkt Hilly Hoitema in verschillende steensoorten, zoals albast, serpentijn en hardsteen. Verder maakt zij ook beelden in hout, brons en staal waarbij het thema ‘de mens’ een gegeven is. De wijze waarop het menselijk lichaam wordt verbeeld is onder andere verrassend door het gebruik van verschillende materialen. Het materiaal zichzelf laten zijn in een samenspel tussen versimpelde en vereenvoudigde vormen is een oneindige zoektocht voor de kunstenaar. Opvallend in het werk van Hilly Hoitema is een sterke relatie met de werkelijkheid. Haar gestileerde en abstracte vormen roepen een verstilling op en combinereneen ingetogen weergave van de essentie van het mensbeeld. “Elk beeld brengt mij verder naar een volgend beeld; van ieder beeld leer ik”.
Josee + Nico
(objecten)
Nico Kamberg
(houtwerken)
Nico Kamberg geeft ideeën vorm doormiddel van grafiek en objecten. Deze objecten worden meestal van bestaande materialen gemaakt, z.g. Art Trouvé, gecombineerd met nieuwe eenvoudige natuurlijke materialen , zoals (lei-)steen, glas, hout en lood. Op deze expositie toont Nico beelden die zijn afgeleid van architectuur. In zijn werk streeft Nico Kamberg naar een maximale uitdrukkingskracht met minimale vorm en middelen; arte povera. Zijn keuze om vaak vergankelijk en oud materiaal te gebruiken, vindt zijn oorsprong in de natuurlijke kringloop. Dit principe is ook terug te vinden in de co-producties met Josée Algra. Kunst mag daarom vergankelijk zijn, het hoeft geen museale waarde te hebben: alle schoonheid is tijdelijk en aan aftakeling onderhevig, kunst is daarop geen uitzondering. De volgende haiku geeft het beste de inhoud van zijn werk weer:
Vergankelijkheid
is vergeten wat het is
is wat het nu is
Cees Lodder
(schilderijen)
“Schilderen is soms een feest, soms chaos, avontuur, soms een gevecht, soms ook blijdschap en daarom kan ik het niet laten”. Enkele spontaan opgezette lijnen in krijt of houtskool, de handen van Cees maken contact door te bewegen en te zoeken. Niet wachten, niet aarzelen, in beweging blijven. Met enkele penseelstreken is de abstracte basis gelegd. Van daaruit nemen lijnen, kleuren en structuren het over. Symbolen dienen zich al schilderend aan. De vitaliteit en de expressie van de symbolen zorgen voor de verbinding met de toeschouwer. “Ik zet ze in het licht zodat ze gaan behoren tot mijn dagelijks leven” aldus Cees. Vanuit zijn intuïtie wil Cees Lodder laten zien hoe hij zich verbonden voelt met zijn omgeving.
Marijke van den Maarel
(weefwerken)
Marijke van der Maarel maakt weefwerken die geïnspireerd zijn op landschappen uit de noordelijke provincies en de Waddeneilanden. Ze woonde lang in Zweden waar ze een weefopleiding volgde. In 2000 keerde zij met haar man terug naar Nederland waar zij zich in Noordwolde vestigden. Daar werd het contact met Noord-Nederland nog sterk uitgebreid. Hier ontstond het idee om het unieke karakter van dit landschap in weefwerken tot uitdrukking te brengen. Vooral het halfnatuurlijke landschap en de natuurgebieden van de Waddeneilanden, maar ook weiland en akkers zijn voor Marijke een bron van inspiratie. In een nieuwe serie staat het terpenlandschap centraal, een uniek Noord-Nederlands landschap. Het gebruikte materiaal van de weefwerken is katoen, wol en zijde, alsmede repen (gebruikte) textiel. Kleinere landschapselementen worden op het weefwerk geborduurd. Mede ter bescherming van de weefwerken zijn deze ingelijst en met glas afgedekt. De lijsten zijn ontworpen en uitgevoerd door binnenhuisarchitect Hans Uylenburg. Zoals het landschap een samenspel is van lijnen en kleuren, zo zijn de geweven landschappen voor Marijke een samenspel van concrete vlakken en abstracte.
Els de Niet
(fotografieken)
Els de Niet is geboren in Den Haag in 1946, dus redelijk oud intussen. Zij wilde eigenlijk altijd al kunstenaar zijn, maar is opgevoed als een keurig Haags godsdienstig meisje. Els de Niet vond het leven geen lolletje, maar een afgrijselijk misverstand. Om toch te overleven en geaccepteerd te worden was het helpen van de medemens, achteraf gezien, een goede keus. Want zij leerde zichzelf beter kennen en handhaven. Els de Niet heeft 25 jaar gewerkt in de psychiatrie, het Riagg, het onderwijs en tenslotte in een eigen praktijk als psychotherapeut. Toen was het genoeg. Het roer moest om. “Twee jaar wonen in Frankrijk op het platteland, maakte van mij een buitenmens en ik verhuisde naar Friesland. Ik heb veel gereisd in Azië, Afrika, Ijsland en vooral Griekenland, mijn tweede thuis” aldus Els. Naast werken voor de kost, is Els de Niet altijd bezig geweest met kunstvormen: fotografie, theater, muziek en schilderen. Dat doet zij nu 12 jaar full time. Ook heeft zij met collega’s verschillende kunstprojecten opgezet in Zuidoost Friesland.
Els de Niet houdt van het verborgene, het mysterie in de dingen.
Marcel Prins
(tekeningen/objecten)
Marcel Prins is geboren in Den Haag (1958) aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (1977-1982) en opgeleid als omgevingsvormgever en ruimtelijk ontwerper . Marcel woont en werkt sinds 2008 in het Friese Jubbega. Hij maakt ruimtelijk werk in grote en kleine formaten met uiteenlopende materialen en gebruikt daarbij vaak gevonden voorwerpen die hij tot narratieve sculpturen combineert en hervormt.
Sieuwke Ronner
(ijzerschilderingen/keramiek)
Sieuwke Ronner (1950) heeft in Groningen de Opleiding Klassieke Academie voor Beeldende kunst gedaan en afgerond in 2014. Tijdens de middelbare schoolperiode ontstaat de “kunstacademiedroom” ‐ tijdens een excursie naar het van Abbemuseum in Eindhoven‐ bij een grote overzichtstentoonstelling van moderne westerse kunst. Thuis is er voor de kunstzinnige aspiraties weinig weerklank. Dus het komt er niet van. Sieuwke gaat in Groningen studeren in een andere richting van kunst, alles rondom “de mens”. Zij werkt jaren in de hulpverlening en in het onderwijs met af en toe wat schilderen en knutselen. Dat laatste vooral toen haar kinderen nog klein waren. In 2004 begint zij met een keramiekcursus bij het Kunstencentrum in Groningen, waar de liefde voor klei ontstaat. Het “kunsten” is er altijd naast werk en gezin. Het naar een academie willen gaan en het professioneel ontwikkelen blijft knagen. Uiteindelijk neemt Sieuwke Ronner na jaren toch de stap om naar de Klassieke Academie te gaan.
“Ik ben een “van alles watter”. Werk graag met klei. Vooral de ruwe huid van klei trekt mij aan. Daarnaast schilder ik graag portretten en wil ik ook uitdrukking geven aan wat er in en om mij leeft. Werk moet daarom ook enigszins universeel zijn. Ieder moet zelf een invulling kunnen geven aan een “verhaal”. Tijdens mijn periode aan de beeldhouwopleiding, naast de opleiding schilderen, heb ik gaandeweg het ijzer ontdekt. Vooral de roestige “huid”, de warme kleur en de variatie erin vind ik erg mooi. Daarom ben ik ook op ijzer gaan schilderen. Het is zo’n prachtige ondergrond. Ook verwerk ik soms ijzer in mijn kleibeelden”. Kortom: “Meer liefdes die elkaar soms lijken te verdringen, maar die ook goed met elkaar samen kunnen gaan”, aldus Sieuwke Ronner.
Jan Slot
(beelden)
Jan Slot is geboren te Oosterstreek, een dorpje aan de zuidgrens van Friesland en hij woont daar nog steeds. Hoewel zijn creatieve inspiratie altijd aanwezig is geweest, heeft Jan zich pas na zijn vijftigste toegelegd op het tekenen en het leren van verschillende beeldhouwtechnieken, zowel in bron, steen en later ook keramiek. Hiervoor heeft Jan Slot cursussen, workshops en lessen van verschillende docenten gevolgd. Ook in het bronsgieten. “Techniek en vaardigheid kun je leren, kijk op kunst moet je zelf ontwikkelen. Zo heb ik de kunstwereld stukje bij beetje naar mij toegehaald. Bij het beeldhouwen in steen is het belangrijk om thuis te raken in de verschillende steensoorten, zowel wat hardheid, en wat het karakter van de steen betreft. Met hamer en beitel voel je ook echt wat je doet, om zo de vormgeving van de beeldhouwer en het karakter van de steen samen zo goed mogelijk te laten verlopen”, aldus Jan Slot. Zijn vormgeving is zowel figuratief als abstract, of een mengeling van beiden. Waarbij hij zich meestal laat leiden door de menselijke figuur (vaak vrouwelijk) in dagelijkse thema’s en/of gemoedstoestanden uit het leven. Verder boetseer Jan Slot graag in was voor de bronsfiguren en in klei voor het keramiekwerk. Hierbij werkt hij graag vanuit een plat vlak wat hij draait, vormt en verdraait en er beweging in aanbrengt zodat er aan alle kanten een interessant beeld ontstaat. “Wat niet wil zeggen dat ik me al vast leg op één stijl, vormgeving, werkwijze of materiaalkeuze. Ik heb dan ook ten doel gesteld om mij op een zo breed mogelijk vlak te blijven ontwikkelen, beperking in wat voor vorm dan ook voelt voor mij als een artistieke gevangenis”. Inmiddels heeft Jan Slot al met succes deelgenomen aan diverse exposities op verschillende plaatsen in het land.
Corrie Sterk
(sieraden)
Corrie Sterk houdt van het bewerken en vormgeven van zilver. Het is een hard edelmetaal en toch goed te bewerken, zodanig dat het bij het vormgeven bijna zacht aanvoelt. Alle wonderlijke facetten van het leven kan Corrie Sterk in zilver uitbeelden: de weg, de obstakels, de emoties, samen, alleen …..
Wilma Wassing
(hout/keramiek)
Wilma Wassing is vanaf 1994 gestart met beeldhouwen bij het ICO in Assen en zij heeft les gehad van diverse beeldhouwers. Vanaf 2011 is Wilma beroepsmatig beeldend kunstenaar met een gemengde praktijk. Zij geeft keramiekcursussen vanuit haar atelier te Bunne en begeleidt een aantal dagdelen per week mensen met NAH bij keramiekactiviteiten. Wilma Wassing maakt zowel figuratieve als abstracte beelden. Zij gebruikt hiervoor verschillende technieken en materialen. Vanwege een fascinatie voor paarden en stieren boetseert zij deze dieren in was of klei en vervolgens worden zij gegoten in brons. De beelden kenmerken zich doordat Wilma lichaamsdelen van het dier weglaat. Dit doet zij om dat wat zij wil laten zien juist te versterken: kracht, elegantie, moed, trouw en intelligentie. Hout is een ander materiaal waarmee zij graag werkt. Deze gehakte vormen zijn abstracter en vaak voegt zij een ander materiaal toe, juist ook vanwege het verrassende effect. In het meest recente werk van Wilma Wassing voegt zij keramiek toe aan oerhout. In dit geval meer dan 8000 jaar oud hout uit een oerbos uit Roderwolde. De leeftijd, de vorm en structuur van dit hout maakt dat Wilma Wassing een enorm respect ervaart voor zo’n stuk hout. Dat zij daar a.h.w. een 2de leven aan geeft, maakt haar gelukkig. Hout en klei samenvoegen, met elkaar verbinden dat geeft door de tegenstrijdige eigenschappen van deze materialen, soms wat strijd. Voor Wilma juist een boeiend, maar ook tijdrovend proces. Samen worden deze materialen door Wilma gevormd tot een unieke eenheid met een eigen veelal aardse, krachtige en vitale uitstraling.