Deelnemers Herfst 2018
12 oktober t/m 2 december
BELEVING
Tanja van Abbema
(multi-media/schilderijen)
Het beeldende werk van Tanja van Abbema is een poëtische benadering van wat het leven is. Alles is altijd in beweging, niets blijft wat het is. Door gebruik te maken van gevonden materialen, die de sporen van de tijd in zich dragen, zoals de huid die door het verstrijken van de tijd is ontstaan en de vorm die er door de jaren is ingesleten, laat zij de schoonheid van het verval zien. Tanja laat zich inspireren door de natuur, de elementen lucht en water en door het materiaal zelf. Zij verbindt de oude materialen tot een nieuwe samengestelde vorm en geeft het zo een geheel andere betekenis. Tanja van Abbema werkt in verschillende technieken (mixed media). Bij Kunstwerk! in de Stellingen zijn vooral objecten van haar te zien maar ook een 3-tal kleine geschilderde werken in mixed media.
Coby Bos
(olieverfschilderijen)
Coby Bos is in 1981 afgestudeerd aan de Academie voor Kunst en Industrie (AKI) te Enschede in de Schilder- en Grafische Kunst. Haar werk is gebaseerd op een niet aflatende zoektocht naar ruimte, lijnen, tekens en ritmes en ademt tegelijkertijd kracht en kwetsbaarheid uit. Veel nadruk ligt op de huid van de schilderijen. De interacties tussen vormen, vlakken en kleuren leiden in de beeldende kunst van Coby Bos tot zuivere lyrisch-abstracte kunstwerken. Een wereld van stilte, een verademing in onze gejaagde maatschappij. Haar werk is opgenomen in diverse overheid- en bedrijfscollecties en wordt tevens aangekocht door particulieren in binnen en buitenland. Coby Bos heeft veel tentoonstellingen en publicaties op haar naam staan.
Hennie Broers
(sieraden)
Als kind wist Hennie Broers al dat zij edelsmid wilde worden, maar om zover te komen is een lange weg afgelegd. Uit praktisch oogpunt (de vakopleiding vonden haar ouders te ver weg), is Hennie geschoold tot docente handenarbeid en na een aantal omzwervingen is zij in contact gekomen met een edelsmid die haar in Friesland het vak heeft geleerd. Door een opdracht in 2009 heeft Hennie Broers het duurzaam zilver ontdekt en zichzelf daar verder in door ontwikkeld. “De ontdekking van dit materiaal heeft ertoe geleid dat ik in 2010 de Cultuur Ondernemers Prijs van het Noorden heb gewonnen. Vorig jaar heb ik mijn Masters Degree behaald – een mondiale opleiding vanuit de USA georganiseerd en afgerond met het hoogst haalbare vakdiploma”. Hennie Broers vindt het uitdagend om verbindingen te leggen met andere kunstvormen. Hiervoor heeft zij in 2016 het project “Keatling, ferhalen yn sulver” afgerond. Voor dit project heeft zij samengewerkt met 30 beeldende kunstenaars. Het resultaat is te zien geweest in Museum het Hannemahuis in Harlingen. Momenteel werkt zij aan een project waarbij zij zilverkunst en poëzie aan elkaar verbindt. Hennie Broers heeft een aantal opmerkelijke opdrachten gehad zoals in 2004 het maken van de wisselprijs voor de Famme Kaatspartij, het maken van een jubileumbokaal voor de Alysis Zorggroep (2005), het maken van de bokaal voor de Stilettorun (2005) en het maken van Hanze sieraden in opdracht van de Gemeente Elburg. Zij exposeerde o.a. in Amsterdam, Uithoorn, Apeldoorn, Steenwijk, Ameland en Harlingen.
Henneke Chevalier
(keramiek)
Henneke Chevalier vindt de inspiratie voor haar keramische werk in de architectuur en het landschap. Enkele thema’s die haar bezighouden verbeeldt zij in een abstracte vormgeving. Handafdrukken of figuratieve elementen komen nauwelijks voor. De gladde oppervlakken en strakke vormen geven de objecten een monumentaal karakter. Het is een uitdaging om juist met klei, zacht en kneedbaar bij het vormen, steenhard na het bakken in een onomkeerbaar proces, deze vormgeving tot stand te brengen. De objecten worden opgebouwd in een assemblage-techniek. Platen klei worden aan elkaar gemonteerd en eventueel aangevuld met gedraaide of met behulp van mallen gevormde onderdelen. De fascinatie van Henneke Chevalier voor geometrische vormen en patronen komt vooral tot uiting in gestileerde kleurige decoraties. Het werk van Henneke heeft ondanks de nauwgezette afwerking toch een speelse uitstraling. De glazuren ontwikkelt zij zelf en het werk wordt gestookt in een elektrische oven op 1100° C.
Hielke Dijk
(metaalwurk)
Na zijn pensionering is Hielke Dijk zich voor een groot deel van zijn tijd gaan toeleggen op het maken van sier-, gebruiks-, en kunstvoorwerpen. Hij verwerkt in hoofdzaak metaal, zoals ijzer, koper en roestvaststaal. Ook beton, hout of kunststof kan gebruikt zijn. In de objecten zijn vaak materialen van afgeschreven installaties en machines verwerkt maar ook toegeleverde onderdelen. “Een specialisme wat betreft voorstelling of richting heb ik niet, wel maak ik bijvoorbeeld kandelaars, lampen, materieschilderijen en fantasieën. Soms ‘rommelig’ soms ‘strak en eenvoudig’. Wel vaak objecten die ‘tot nadenken stemmen’, bijna altijd met een naam en soms met een gedicht. De omvang verschilt vaak, van zakformaat tot iets wat met behulp van een kraan geplaatst moet worden. Ik werk graag thematisch”. Regelmatig staat Hielke Dijk op kunstmarkten en exposeert hij op kunstroutes en in tuinen, ook exposeerde Hielke Dijk enkele keren in het Gemeentemuseum in Den Haag. Om de vele ideeën die hij ‘momenteel’ nog heeft te kunnen verwezenlijken zal hij nog heel lang moeten leven. Getekend Hielke Dijk.
Roel Endendijk
(fiberart)
Met draden wol en katoen schildert Roel Endendijk (1963) zijn onderwerpen. Zo worden de harde en technische onderwerpen uit de serie ‘Relevante Onderdelen’ of een afbeelding van een vis opeens aaibaar en zacht. “De combinatie van onderwerpkeuze en de toegepaste techniek zorgt voor het beoogde effect. Het korte duizelige gevoel dat jij kent van het moment dat jij je realiseert dat het niet jouw trein is die vertrekt, maar die op het spoor naast jou, dáár speel ik mee. Ik hou van deze techniek, zij stelt mij in staat de werkelijkheid een draai te geven’, aldus Roel Endendijk.
Rudi Huisman
(fotografie)
Zijn liefde voor beelden (schilderijen) en fotografie is er altijd geweest bij Rudi Huisman, de laatste 10 jaar heeft hij zich verder ontwikkeld in de portretfotografie. Gezichten kunnen een verhaal op zich vertellen. Detail, licht, compositie en kleur vindt Rudi daarbij erg belangrijk. “ Voor de beelden die ik maak, kies ik vaak voor het specifieke Rembrandt licht. Dit zorgt ervoor dat er diepte in het portret ontstaat. De portretten die ik creëer zijn gebaseerd op oude meester-schilders maar zijn mijn creaties in de huidige tijd. Zo maak ik gebruik van kleine moderne details of zet ik een bepaalde compositie of kleur neer in het portret”. Wat Rudi Huisman als kunstenaar belangrijk vindt, is dat er een vraag of een emotie ontstaat bij de kijker. Antwoorden geven zijn portretten niet en de interpretatie die eraan wordt gegeven, zal voor ieder anders zijn. “Door mijn onderwerpen dicht bij huis te houden, kan ik er mijn eigen emoties en creativiteit in kwijt. Voor mij ook een reden om mijn dochters (of hun vriendinnetjes) als model te gebruiken”. Rudi Huisman exposeerde in Utrecht, New York, Leiden, Berlijn, Finland en in 2018 ook bij Kunst aan de vaart in Assen. Hij is regelmatig geïnterviewd voor fotobladen en kranten o.a. voor het Rijksmuseum en het Mauritshuis.
Irma Kamp
(schilderijen)
Irma Kamp werkt in olieverf op MDF. De onderwerpen voor de belangrijkste thema’s in haar werk vindt zij dicht bij huis. Omgeving, natuur, mensen, atelier én de kunstenares zelf vormen een wereld die ruim voorziet in inspiratie. Verbinding, beweging, vergankelijkheid, cyclus, Het levert integer werk op dat de toeschouwer in verschillende rollen plaatst; van observator tot toevallige passant. De schilderijen blijven je bij door hun intimiteit, ongekunsteldheid en de krachtige manier waarop ze gemaakt zijn en dringen ook als ze uit het oog verdwenen zijn verder tot je door. Het werk van Irma Kamp is open en contrastrijk en het materiaalgebruik varieert van dik opgebracht tot transparant.
Jolanda Kieneker
(schilderijen)
In het werk van Jolanda Kieneker speelt de mens van klein tot groot een hoofdrol. Haar portretten in olieverf kenmerken zich door een licht palet en een losse verftoets waarmee zij een poëtische sfeer weet te scheppen. Het schilderen van “In Memoriam” portretten is een bijzondere kant van haar werk en deze blijken een hulp te zijn op de nieuwe weg na verlies. Het “Huis van Herinnering” is een persoonlijke kunstvorm waarin de kunstenaar en de nabestaande nauw samenwerken. Jolanda Kieneker schildert het portret en de nabestaande richt het “Huis” in met dierbare spullen van de gestorven geliefde. Hierdoor ontstaat er een uniek kunstwerk dat op een troostvolle manier bijdraagt aan het verdragen van rouw en gemis. In haar vrije werk gaat Jolanda het portret voorbij en maakt zij de sprong van het individuele naar het universele. Het gaat haar om de schoonheid van intieme, sfeervolle, losse en trefzekere geschilderde momenten…
Olga Kovtun
(schilderijen)
Olga Kovtun is geboren in Zuid Rusland en heeft haar opleiding genoten aan de Kunstschool en voortgezet aan de Kunst Academie in Krasnodar. Ook volgde Olga masterclasses in Moscow. Sinds die tijd is zij werkzaam in Nederland, Duitsland en Rusland. “Ik hou van het werken met materialen die mij een intens gevoel geven zoals papier, kleurpotlood, pastel of tempera. Deze materalen zijn transparant, overheersen niet. Laten hun sporen na, maar verdwijnen ook weer makkelijk, ruimte makend voor een nieuwe wereld van gevoel” Olga Kovtun houdt van ruimte, als een moederschoot, behaaglijk en warm. Van daaruit opent zich een wonderbaarlijke wereld. “Ik wil dat niet beseffen, er eigenlijk geen waarde aan verbinden of begrijpen. Ik wil het geheim ervan ervaren en doorgeven. Dat geeft mij voldoening in het leven”, aldus Olga Kovtun.
Lena Nieborg
(textielkunst)
Ruim dertig jaar geleden begon Lena Nieborg met het maken van “schilderijen” van textiel. Er worden allerlei technieken en materialen gebruikt zoals: gekleurde stukken stof, verschillende soorten kant, draden en garens. Alle materialen die zij toepast, worden handmatig vastgezet. Zij heeft heel veel gehad aan de jarenlang gevolgde lessen van Colette Berends (Zwolle) over kleurgebruik en gezichtsuitdrukkingen. “Mijn eerste onderwerpen waren schematische schetsen en tekeningen uit o.a. anatomie-boeken, die mij inspireerden om dit in textiel te ‘vertalen’. Bijvoorbeeld: dwarsdoorsneden van spieren, microscopische opnamen en/of tekeningen van zenuwen of organen”. Tegenwoordig kiest Lena Nieborg haar onderwerpen voornamelijk uit vakantiefoto’s, foto’s uit tijdschriften, kranten e.d. Ook werkt zij via opdrachten.
Klaasje Smit
(objecten/beelden)
Kunst scheppen is voor Klaasje Smit, haarzelf tot uitdrukking brengen, waarin het materiaal en de techniek dienstbaar zijn aan het scheppingsproces. Het is een vorm van leven. Leven vanuit een verlangen en passie dat zijd als kind al kende. Het brengt Klaasje in contact met haar levensbron; onuitputtelijk in inspiratie en creativiteit. In dat creatieve proces is mogen dromen, spelen en fantaseren een belangrijke eerste stap. Zoals een kind in zijn spel ook onbegrensde mogelijkheden en werelden kent, waarin alles kan en alles mag. “Daarbij wil ik me niet vastleggen op één kunstdiscipline. Balans vind ik in de schemertijd tussen waken en dromen. Associaties springen door mij heen. Verhalen, vormen, materialen, betekenissen, waarin de tijd verschuift. Door uren, dagen, weken en maanden ontwikkelt zich een beeld”. Klaasje Smit houdt ervan om vanuit een thema te werken; dat geeft haar inspiratie en tegelijkertijd een kader. Het wordt een opdracht aan haarzelf. “Het zorgt ervoor dat ik begin en niet wacht op dat ene ‘goede moment’. Het uiteindelijke werk is altijd iets dat over mezelf gaat. Tijdens het proces houd ik me daar niet mee bezig, dat verstoord mijn creativiteit. Als het af is, zie ik waar het over gaat. De kijker hoeft dat niet te weten. Wat ik maak vertelt een verhaal, maar zo algemeen dat de kijker zijn eigen verhaal kan, mag en moet maken”, aldus Klaasje Smit.
Evert Stuiver
(schilderijen)
Evert Stuiver schildert al ongeveer 45 jaar en heeft het schilderen zichzelf eigen gemaakt. In zijn realistische werk laat hij zich leiden door beelden en gevoelens die niet goed in woorden uit te drukken zijn, het gaat dus om de emotie die het beeld teweeg brengt. De basis voor een schilderij kan van alles zijn, soms een beeld dat in hem opkomt of een beeld uit een film of documentaire waarbij Evert een bepaalde emotie heeft en er zijn stempel op legt. “Naast mijn realistische werk maak ik ook abstract werk waarbij ik mij laat leiden door vrije associatie of door beelden die ik gezien heb en dan abstraheer en er een eigen gevoel in leg”.
Teresa Takes
(objecten/schilderijen)
Teresa Takes is geboren op het voormalige eiland Wieringen. In haar vroege jeugd begon ze al met tekenen en schilderen en volgde lessen hierover bij Kees Dolaard in Den Helder. Sinds 1985 woont en werkt Teresa in het piepkleine dorpje Lutkewierum (Lytsewierrum). Zij doorliep de Kunstacademie Vredeman de Vries in Leeuwarden en studeerde af aan de Academie Minerva te Groningen. Haar vaste thema’s zijn de mens in relatie tot / met de natuur en het portret. Zij schildert met acrylverf en maakt regelmatig gebruik van de collagetechniek. Door foto-scheursels in de schilderijen te verwerken ontstaan nieuwe verrassende ideeën. De toevoegingen van de foto’s of scheursels kunnen zo ook een heel ander beeld geven. Teresa Takes kiest de foto’s secuur uit op tekening, kleur of structuur en bepaalt dan of het iets gaat toevoegen en zij er mee door kan. Enkele collages zijn bij Kunstwerk! in de Stellingen te zien. De objecten die op de expositie te zien zijn, zijn eigenlijk op dezelfde manier ontstaan, maar het driedimensionale werk maakt het mogelijk een verbinding met de vorm te zoeken/aan te gaan door bepaalde structuren, kleuren of lijnen te laten doorlopen.
Bien Velds
(gemengde technieken)
Bien Velds studeerde in Frankrijk aan de École Nationale des Beaux Arts in Lyon en later aan de ABK Minerva te Groningen. Zij werkte o.a. in Hongarije, Cuba, Spanje, Duitsland en de VS, maar haar thuisbasis is nog altijd Groningen. Bien gebruikt allerlei materialen en ook aan thema’s komt er van alles langs. Momenteel werkt ze veel met een plasma snijder. Bien Velds brandt hiermee objecten uit cortenstaal. Voor haar is het een soort tekenen in metaal. Er ontstaan veelal ‘dagelijkse’ dingen zoals stoelen, tafels en serviesgoed. Deze objecten worden door haar echter zó neergezet dat ze bijna iets menselijks krijgen. Al dan niet in combinatie met andere materialen ontstaan er beelden in een vervreemdend perspectief: Stoelen zitten gezellig samen koffie te drinken, voeren een gesprek of zijn aan het dansen. Ook de koffiekannen en theepotten zijn ‘levende wezens’ geworden. Een veelvuldig voorkomende reactie van de aanschouwers is: ik word er blij van!
